Siedząc nad kartką białego papieru tak

Gdybając sobie o sprawach ludzkich

Usiadł na drzewie kolorowy ptak

Tak bardzo dla oczu milutkich

 

Swą pieśnią radować zachciewał

Aż gorące serca garnęły do niego

I tak nikt nie wiedział co śpiewał

Lecz było w nim coś szalonego

 

Me oczy wpatrzone w Te cuda

Zamysłem słuchały dźwięków masa

Czy w świetle tym mu przeżyć się uda

Bo to co piękne szybko wygasa